[NEDERLANDSE VERSIE BENEDEN]
Our worlds are compacted into nation states, a development barely 1,000 years old. Popular scientist James Burke did a programme explaining how the rise of knights gave us our nation states back after the dark ages (Connections it is called, it’s on YT). Whatever. We divide our world into us and them. Words like Wallonia, Gaul, Wales, all stem from words that mean them. Strangely, the Welsh word for Wales (Cymru) broadly means us. Appropriate in a way.
If one looks at sea charts of the 16th century, no end of detail is marked concerning trade winds, ports and sea currents. But of the hinterland of Africa, South America, North America and what not, no detail is shown. It was irrelevant for seafarers and it hadn’t yet been conquered by them.
The effect that the black lines that would appear on these maps on the landward side would have is to create a commune within which a guarantee of safety is proffered by a protection racket, not unlike the mafia, in return for protection money, not unlike taxes. And the authority by which this protection is given will go one better than the mafia, by enlisting those who are protected into doing the actual protection as well as paying the taxes, in extremis.
Could we ever attain a world in which national borders simply fall away as irrelevant, or even get abolished by some international convention? Actually, yes. We had it before. Our problem is that, before, we didn’t dig into the Earth, and now we do. It is our ability to bore into the Earth that has made us proprietary and covetous.
One might reflect on the fact that, if only we could all achieve a state of peace, then we could get on with simply exchanging and trading with one another and achieving enrichment by that means, without conquest by military power. But, I think, the fact is that commerce is not a respite from warfare; it is simply a different means of warfare, in which most (but not all) the participants lay down their arms. Achieving a state of constant peace would do nothing to allay our desire for the resources of the Earth. In fact, it’s probably only a state of constant warfare that would achieve that. As long as people are shooting at each other, there’s less opportunity to go drilling for oil.
So, I’ll leave you with this thought: eternal peace would be doomed to failure as long as mankind digs into the Earth. And eternal warfare is the only viable state for mankind until such time as he might desist from his digging.
Thanks to Hamilton Nolan.
[NEDERLANDS VOLGT]
Onze werelden zijn verdicht tot natiestaten, een ontwikkeling die amper duizend jaar oud is. De populaire wetenschapper James Burke heeft een programma gemaakt waarin hij uitlegde hoe de opkomst van ridders ons onze natiestaten gaf na de donkere middeleeuwen (Connections heet het, het staat op YT). Wat dan ook. Wij verdelen onze wereld in wij en zij. Woorden als Wallonië, Gallië en Wales komen allemaal voort uit woorden die ‘zij’ betekenen. Vreemd genoeg betekent het Welshe woord voor Wales (Cymru) in grote lijnen ‘ons’. In zekere zin toepasselijk.
Als je naar zeekaarten uit de 16e eeuw kijkt, zijn er eindeloos veel details te vinden over passaatwinden, havens en zeestromingen. Maar van het achterland van Afrika, Zuid-Amerika, Noord-Amerika en wat niet, worden geen details getoond. Voor zeevarenden was het niet relevant en het was nog niet door hen veroverd.
Het effect dat de zwarte lijnen die op deze kaarten aan de landzijde zouden verschijnen, zou hebben is het creëren van een commune waarbinnen een garantie voor veiligheid wordt geboden door een beschermingsracket, vergelijkbaar met de maffia, in ruil voor beschermingsgeld, vergelijkbaar met belastingen. En de autoriteit die deze bescherming biedt zal een stuk beter zijn dan de maffia, door degenen die beschermd worden in te schakelen om in extremis zowel de daadwerkelijke bescherming te bieden als de belastingen te betalen.
Kunnen we ooit een wereld bereiken waarin nationale grenzen eenvoudigweg als irrelevant verdwijnen, of zelfs worden afgeschaft door een of andere internationale conventie? Ergens, ja. Wij hadden het eerder. Ons probleem is dat we voorheen niet in de aarde hebben gegraven, en nu doen we dat wel. Het is ons vermogen om in de aarde te boren dat ons bezitterig en hebzuchtig heeft gemaakt.
Je zou kunnen nadenken over het feit dat, als we allemaal maar een staat van vrede konden bereiken, we door zouden kunnen gaan met het simpelweg uitwisselen en handelen met elkaar en op die manier verrijking zouden kunnen bereiken, zonder verovering door militaire macht. Maar ik denk dat het een feit is dat handel geen uitstel is van oorlogvoering; het is eenvoudigweg een andere vorm van oorlogvoering, waarbij de meeste (maar niet alle) deelnemers hun wapens neerleggen. Het bereiken van een staat van voortdurende vrede zou niets doen om ons verlangen naar de hulpbronnen van de aarde te stillen. In feite is dit waarschijnlijk alleen mogelijk door een staat van voortdurende oorlogvoering. Ten minst, zolang men schiet op de andere, is het boren na olie wat belemmerd.
Dus, ik laat je met deze gedachte achter: eeuwige vrede zou gedoemd zijn te mislukken zolang de mensheid zich in de aarde graaft. En eeuwige oorlogvoering is de enige levensvatbare toestand voor de mensheid tot het moment dat hij misschien ophoudt met graven.
Geïnspireerd door Hamilton Nolan.